از امام صادق علیه‌السلام از پدران بزرگوارش از امام علی علیه‌السلام در خطبه‌ای که بر منبر کوفه ایراد فرموده‌اند، نقل شده:
أللّهمّ! إنّه لا بدّ لأرضک من حجّة لک على خلقک، یهدیهم الى دینک‌و یعلّمهم علمک؛ لئلا تبطل حجّتک، و لا یضلّ أتباع أولیائک بعد إذ هدیتهم: إمّا ظاهر لیس بالمطاع؛ و أمّا مکتتم و مترقب. فان غاب عن النّاس شخصه فى حال هدنتهم، فإنّ علمه و آدابه فى قلوب المؤمنین منبثّة، فهم بها عاملون.

پروردگارا [تو خود گواهی] که اهل زمین را از داشتن حجتی از ناحیه تو که آنان را به دین تو هدایت کند و علم الهی را به ایشان‌ بیاموزد، و حجتت از تمامیت نیفتد و پیروان اولیائت بعد از اینکه [به وسیله پیامبران] هدایتشان کردی گمراه نشوند، گریزی نیست: این حجت تو یا در میان مردم ظاهر و برای آنان آشناست، امّا از او اطاعت نمی‌کنند؛ یا از دید مردم پنهان و منتظر زمان ظهور است. زمانی که مردم در صلح و آرامش هستند اگر وجود حجت از نظر آنان غایب باشد دانش و منش او به دل‌های مؤمنین می‌رسد و ایشان به آن عمل می‌کنند.
کمال‌الدین، ج ١، ص ٣٠٢